VrooBlog

Cel uświęca środki. Since 1990.

Nie milkną echa skandalu w programie Tomasza Lisa, w którym zacytowano wypowiedź rzekomo pochodzącą od córki Andrzeja Dudy. Pochodziła ona z fałszywego konta na Twitterze, co nie było trudne do zauważenia, jednak prowadzący potraktowali rzecz serio. Dopiero teraz przepraszają i twierdzą, że nie wiedzieli. No cóż, dla mnie to dość ordynarna manipulacja, wedle zasady, że lejmy błoto, coś się zawsze przylepi.

Do dziś nie zapomnę debaty Tusk-Kaczyński w 2007 roku, gdy Tusk zdumionemu Lechowi Jarosławowi Kaczyńskiemu zaczął opowiadać, że ten wyjął kiedyś w windzie pistolet i powiedział, „dla mnie ciebie zabić, to jak splunąć”. Jako sierota po PoPiSie zastanawiałem się, jak ludzie, którzy mówią o sobie takie rzeczy, mogli myśleć o stworzeniu koalicji i wspólnego rządu. Wiadomo, nie stworzyli.

Swoją drogą, do tej sztuczki nawiązał w ostatniej debacie Duda, przypominając, że Komorowski chciał ponoć kiedyś zabić milicjanta. Tyle że urzędujący prezydent odciął się najpiękniejszą w tej debacie ripostą – on radykalny już był i z tego radykalizmu się wyspowiadał. Do prawdziwej polityki, panie Andrzeju, to jeszcze paru lat doświadczeń panu brakuje.

Skąd się biorą te wszystkie zagrywki, te cytaty z kosmosu, te oskarżania o kłamstwo, albo ukryte intencje?

Jeśli chodzi o wybory prezydenckie w wolnej Polsce – to wszystko się zaczęło w roku 1990. Drugi wynik w pierwszej turze nieoczekiwanie uzyskał Stanisław Tymiński, człowiek znikąd, pokazujący się jako zbawca w trudnych czasach. Przed drugą turą trzeba było za wszelką cenę uratować Polskę przed kimś takim.

No i cytując Historię Polski 1989-2012 Antoniego Dudka:

Wysiłki Tymińskiego nie zdały się jednak na wiele wobec wymierzonej przeciw niemu zmasowanej kampanii większości środków masowego przekazu. Koncentrowano się w niej na życiorysie kandydata, zarzucając mu  niejasną przeszłość, w tym zwłaszcza tajemnicze pobyty w Libii oraz  nielegalne interesy w Peru. Spory rozgłos nadano wiadomości, że został przed laty zwolniony z odbywania służby wojskowej dzięki opinii przyznaje przez psychiatrę. Po wyborach okazało się, że informacja o pobytach Tymińskiego w Libii była nieprawdziwa, a jej źródłem miała być „pomyłka” komputera MSW, który nie odróżnił Toronto od Trypolisu. […]

4 grudnia kolejny cios zadał Tymińskiemu I program TVP, nadając audycję o prywatnym życiu kandydata w Kanadzie. Wynikało z niej, że głodzi on własne dzieci i bije żonę, Peruwiankę Gracielę, która zresztą brała udział w kampanii wyborczej, stając się przedmiotem niewybrednych drwin i ataków. Po kilku latach Tymiński wygrał z telewizją proces o zniesławienie, ale miało to już wyłącznie moralne znaczenie.

Nie żeby było mi żal Tymińskiego, który był faktycznie podejrzaną postacią. Ale to właśnie wtedy, w obliczu postrzeganego zagrożenia polskiej demokracji, większości ówczesnych mediów puściły hamulce. Uznano, że trzeba powiedzieć cokolwiek, byleby nie został wybrany – a cel uświęca środki. Strategia okazała się skuteczna, bo w II turze na Tymińskiego zagłosowało mniej ludzi niż w I – rzecz raczej niespotykana.

No i tak już zostało. Co tam, najwyżej dzień później umieści się w nieistotnym miejscu sprostowanie.

Brak komentarzy (na razie)

Zostaw komentarz