VrooBlog

Warszawskie fontanny

Namówiony (i podwieziony!) przez ^ndemi wybrałem się wczoraj na plener warszawskich amatorów fotografii przy warszawskich fontannach w parku przy Skarpie. Rewelacyjne oświetlenie i woda to raj dla miłośników fotografii.

Pod warunkiem że jest czym focić.

Czułem się ewidentnie głupio – wszyscy z lustrzankami, statywami, super-obiektywami – i ja, drobny żuczek z moim małym kompaktem A720.  Niestety i toto się nie nadaje do zdjęć z długim naświetlaniem, szumi okrutnie, gorzej chyba nawet niż mój stary A75. Czas podjąć męską decyzję i kupić lustrzankę. I co potem? Statyw, następne obiektywy? Ech.

Inna sprawa, że oglądam zdjęcia ludzi, którzy byli na plenerze. Są fotki po prostu nieziemsko śliczne. A są też takie, które – mimo lustrzanki i statywu – wypadają tak sobie, widać, że autor nie ma pomysłu na kompozycję zdjęcia.

Tak czy inaczej, z paru zdjęć – mimo ograniczeń technicznych – jestem zadowolony. Na przykład rozbryzgujące krople, które zachwycają barwami

Czasami kameralnie…

A czasami różne efekty na wodzie.

I niesamowity taniec strumieni wody.

Wszystkie wybrane zdjęcia  na Picassie.

Komentarze

1. 3 sierpnia 2009 14:33 zacietrzewiony

   Po kupnie lustrzanki przychodzi lekkie rozczarowanie – zdjęcia w żaden automagiczny sposób nie stają się lepsze :)

2. 3 sierpnia 2009 14:56 Vroo

   Ha, zdaję sobie sprawę z tego, że to „nie aparat robi zdjęcia” :-) Ale lustrzanka pozwala obejść ograniczenia techniczne kompaktu. Zresztą, ponieważ po weekendowych dylematach zamówiłem już nowy sprzęt, będę mógł niedługo sam się przekonać.

3. 3 sierpnia 2009 15:04 zacietrzewiony

   …, że jest to studnia bez dna.
   Bo jeśli nie dodatkowa lampa, to z pewnością obiektyw o innym zakresie albo jasności itd.
   :)

4. 3 sierpnia 2009 15:13 Vroo

   … a to już niestety wiem :-) liczę tylko na swoją silną wolę.

   Poza tym wydaje mi się, że to jest trochę jak z audiofilstwem. Różnicę między coraz droższym sprzętem coraz trudniej jest zauważyć.

5. 3 sierpnia 2009 15:35 zacietrzewiony

   U mnie momentem przełomowym było uświadomienie sobie, że wszystkich fajnych fotek na świecie nie zrobię. A najlepiej, gdy będę wałkował jakiś jeden temat (bo nie wszystko mi wychodzi); niech będzie to czarno-biały Kraków, na ten przykład, ale nie więcej (zdjęcia z urlopu albo imienin cioci oczywiście są, ale w szufladzie albo albumach rodzinnych)

Zostaw komentarz