VrooBlog

Rok później

I znowu piwo pod Kinoteką. Znowu naprzeciw siebie w jakiejś kawiarni nad ciastem i kawą smakową. I znowu gapimy się na siebie jak te dwa debile. I przyciąganie silniejsze niż rozsądek.

Nie, żadnych powrotów, nadal „splendid isolation”.

Komentarze

1. 26 kwietnia 2006 23:51 rozalka

   Może wreszcie się ugniecie, co „debile”? ;)

2. 27 kwietnia 2006 23:51 of-mice-and-men

   kwestia czasu:)

3. 28 kwietnia 2006 23:27 debil jeden

   Nie kwestia czasu.Powrotu nie będzie:)

4. 29 kwietnia 2006 12:41 limetka

   O ile to nie jest zbyt osobiste pytanie – wyjaśnijcie mi coś, bo to przekracza moją zdolność pojmowania. Jak Wy to robicie, że przede wszystkim potrafiliście się dogadać co do rozstania i nie próbować siebie nawzajem nakłonić do powrotu? No i jak to zrobić, by po rozstaniu mimo wszystko pozostać przyjaciółmi, bez trzymania uraz, robienia sobie scen i publicznego prania brudów albo też uciekania od drugiej strony i izolowania jej od siebie? Wierzyć mi się nie chce, że to możliwe…

5. 29 kwietnia 2006 23:01 Vroobelek

   Limetko, to chyba dlatego, że nasze rozstanie było mocno z rozsądku i bynajmniej nie wygasiło pewnych uczuć. A to właśnie zranione uczucia są zwykle powodem różnych ekscesów. Tyle mogę napisac publicznie :) jeśli potrzeba więcej, odezwij się na gg.

Zostaw komentarz